Każdego Dnia Bohater Chce Mnie Schwytać Rozdział 32 - Chu Shuanghe

Co? Chu Shuanghe? Kto to jest?

Chu Yu był osłupiały. Nigdy o tym nie słyszał.

Nie było takiego wydarzenia w oryginalnej powieści... czyżby to była ukryta intryga?

Kiedy usłyszeli dźwięk "Chu Shuanghe", wielu starszych członków rodziny Chu i Keqinga zbladło. Chu Sheng położył rękę na czole, wciskając palce w skronie. Jego oczy były czerwone, ale zmusił się do uspokojenia.

- Proszę dać mi chwilę sam na sam z moim najmłodszym bratem, muszę z nim porozmawiać.

Steward podtrzymujący umierającego posłańca zawahał się, po czym powiedział:

- Czcigodny młody mistrz Chu...

Zdawał się zdawać sobie sprawę, że narusza jakieś tabu i zrobił pauzę, mimo to nie wypowiedział głośno tego imienia. Wyszeptał:

- ...obudził się, pytam, czy powinniśmy wysłać wiadomość, aby powiadomić głowę rodziny...

Chu Sheng zimno przerwał.

- Nikomu nie wolno zgłaszać tej sprawy dziadkowi i babci. Są oni w kultywacji życia i śmierci za zamkniętymi drzwiami. Nie można im przeszkadzać.

Wszyscy inni ludzie w okolicy patrzyli w milczeniu, jakby litowali się nad Chu Sheng. Ukłonili się, składając ręce przed swoimi piersiami w szacunku i posłusznie odeszli, zabierając ze sobą rannego.

Gdy w pomieszczeniu pozostały tylko dwie osoby, Chu Sheng spojrzał na Chu Yu. Jego twarz była niezwykle blada, a jego przekrwione oczy były dzikie i pełne przerażenia. Chu Yu nie mógł się powstrzymać od zmartwienia.

- Wielki bracie, ty...

Chu Sheng w milczeniu wyciągnął rękę i przytulił Chu Yu, opuszczając głowę na szyję Chu Yu.

Po dłuższej chwili wyszeptał miękko: 

- Mały bracie, Chu Shuanghe jest naszym wujkiem.

Chu Sheng był starszy od Chu Yu i wiedział o wiele, wiele więcej.

Chu Shuanghe to młodszy brat bliźniak Chu Shuangtiana, ale wiele lat temu głowa rodziny Chu usunęła jego nazwisko z rodzinnych rejestrów. Teraz niewiele osób wie, że rodzina Chu miała kiedyś osobę o imieniu Chu Shuanghe.

Kiedyś te bliźniaki były dumą rodziny Chu. Chociaż kwalifikacje starszego brata nie były imponujące, był on ciepły, prowadził się w wyrafinowany sposób i był życzliwy dla innych. Kwalifikacje młodszego brata były doskonałe. Nawet, jeśli był kapryśny i porywczy, to jednak przy odrobinie szlifu z pewnością będzie w przyszłości jednym z najlepszych kultywujących na świecie.

Zgodnie z tradycją rodziny Chu, najstarszy syn dziedziczy pozycję głowy rodziny, ale młodszy brat Chu Shuanghe był po prostu nadmiernie przyciągający wzrok. W tym czasie stara głowa rodziny nie mogła się powstrzymać od wahania się między nimi w przód i w tył.

Chu Shuangtian nie był zainteresowany stanowiskiem głowy rodziny, ale Chu Shuanghe miał fanatyczne pragnienie władzy i był nadmiernie podejrzliwy, że głowa rodziny chce dać stanowisko Chu Shuangtianowi. Myślał, że jego brat bliźniak, Chu Shuangtian, knuje przeciwko niemu za jego plecami, mając na oku przywództwo. Jego umysł był niestabilny dzień i noc, aż do momentu, gdy doznał odchylenia Qi.

Chu Shuangtian odkrył to w porę i zrobił wszystko, aby pomóc Chu Shuanghe w powstrzymaniu jego duchowej energii, która szalała. Nieoczekiwanie, udało mu się uratować brata, ale żyły duchowe Chu Shuanghe zostały uszkodzone i stał się kaleką.

Od tego czasu Chu Shuanghe zmienił się.

Obwiniał Chu Shuangtiana o to, że jego żyły duchowe są kalekie. Uważał, że Chu Shuangtian bał się, że może odebrać mu pozycję głowy rodziny i dlatego użył podstępnej metody, aby uszkodzić jego żyły duchowe.

Chu Shuangtian czuł się nieskończenie winny, że żyły duchowe Chu Shuanghego zostały okaleczone. Po tym jak dowiedział się co myśli jego brat, powiedział bezpośrednio głowie rodziny, że nie chce odziedziczyć jego pozycji.

Głową rodziny może być młodszy brat, nawet jeśli jego żyły duchowe są ułomne... ale nie wtedy, gdy jest starszy, bardziej zdolny brat, czyż nie tak?

Chu Shuanghe rzucił się tam i wtedy, głęboko przeklinając hipokryzję Chu Shuangtiana. Następnego dnia opuścił Dolinę Spadającego Liścia Klonu. Nie było go przez dekadę.

Dziesięć lat później, Chu Shuanghe powrócił. Wyglądał jak zupełnie inna osoba. Jego osobowość stała się zimna i ponura, nie taka jak w przeszłości.

Najbardziej szokujące było to, że jego żyły duchowe powróciły do zdrowia, a jego kultywacja w żaden sposób nie ustępowała kultywacji Chu Shuangtiana.

Chu Shuanghe powrócił, aby się zemścić.

Dwieście lat temu kultywujący ze ścieżki Prawa i Demonicznej prowadzili wojnę na dużą skalę i były niezliczone ofiary i ranni ludzie. Chu Shuanghe był jednym z demonicznych kultywujących, którzy najechali wtedy terytorium kultywujących Prawej Ścieżki. Z jakiego powodu zwrócił się ku temu losowi i z jakiego powodu zmienił się w demonicznego kultywującego, nie było wiadomo. Chu Shuangtian zawsze miał wyrzuty sumienia i niepokój wobec swojego młodszego brata, więc nie mógł być bezwzględny w kontaktach z nim. Kiedy obaj walczyli, Chu Shuangtian dał się nabrać na przebiegłą intrygę brata i prawie zginął. Na szczęście głowa rodziny Chu przybyła na czas, aby go uratować.

Jednak to, jak poradzić sobie z tym zdrajcą rodziny Chu mimo wszystko stanowiło problem.

Głowa rodziny Chu nie wahała się. Zamknął Chu Shuanghe w samotnym grobie w rzece Jinhe, ustawiając nagrobek dla Shuanghe. Następnie wrócił na Szczyt Yuan Chen i wymazał nazwisko Chu Shuanghe z rodzinnych rejestrów.

Praca dziadka była tak bezpośrednia i skuteczna.

Słuchając tej historii, Chu Yu był osłupiały i powiedział: 

- A co z naszym bratem Chu-Er?¹

Wyraz w oczach Chu Shenga stał się złożony. 

- Śmierć naszego drugiego brata... to wszystko była moja wina.

Ich drugi brat był pięć lat młodszy od Chu Shenga. Pewnego dnia, gdy Chu Sheng miał dziesięć lat, bawił się ze swoim młodszym bratem w dolinie. W tej ponurej i odludnej dolinie, spojrzał w górę i zobaczył osobę, która dzieliła siedem lub osiem podobnych cech z jego ojcem, co sprawiło, że Chu Sheng poczuł się tak, jakby to był ktoś już bliski jego sercu.

Mężczyzna roześmiał się i zapytał Chu Shenga, jak radzi sobie rodzina Chu. Chu Sheng mówił jedynie o jakichś błahych sprawach, ale mężczyzna słuchał go z przyjemnością. Wyglądał na łagodnego, miłego, skromnego i nieszkodliwego.

Próbował nieść Chu Er w swoich ramionach i uśmiechnął się promiennie do Chu Sheng, którego zapytał: 

- To twój brat?

Chu Sheng przytaknął ignorancko i w mgnieniu oka został pokryty krwią.

Nikt nie wiedział, kiedy Chu Shuanghe wyszedł z grobu, ale teraz stał przed Chu Shengiem, dźgając młodszego brata Chu Shenga raz po raz swoim mieczem, śmiejąc się dziko i radośnie.

Kiedy Chu Sheng przywołał to wspomnienie, wyraz jego twarzy był tak straszny, że patrzenie na niego łamało serce.

- Dlatego... mały braciszku, nie wolno dopuścić, by cokolwiek poszło nie po twojej myśli.

Mimo że Chu Shuangtian pospieszył mu na ratunek, ten incydent stał się demonicznym cieniem w jego sercu. Od najmłodszych lat oryginalny charakter Chu Yu był nietowarzyski i ekscentryczny, podobny do Chu Er. To subtelne podobieństwo sprawiło, że rodzina Chu była niespokojna, zwłaszcza Chu Sheng. Jego traktowanie Chu Yu można było wytłumaczyć tym, że zawsze czuł się tak, jakby Chu Yu był w ciągłym niebezpieczeństwie śmierci.

Chu Yu milczał.

W końcu zrozumiał, dlaczego rodzina Chu tak zaciekle chroniła swoją małą księżniczkę. To również wyjaśniało, dlaczego Chu Sheng był tak zmartwiony i całkowicie oddany swojemu młodszemu bratu, że stał się tak głupi z powodu możliwego odchylenia Qi Chu Yu.

To kochane dziecko naprawdę sprawiło, że ludzie chcieli go rozpieszczać.

Chu Yu głaskał plecy Chu Sheng, aby go pocieszyć i szepnął: 

- Wielki bracie, co robimy dalej?

- Ta sprawa nie może być ujawniona innym ludziom.

Gdyby było wiadomo, że przywódca rodziny Chu z Szczytu Yuan Chen i jego żona zostali schwytani lub zabici, to fakt, że rodzina Chu straciłaby twarz był tylko małą sprawą, ale przenosiłby się na zewnątrz i znacznie obniżyłby morale całej frakcji Sprawiedliwej Ścieżki.

Ponadto, jak wysokie drzewo przyciąga wiatr,² rodzina Chu miała wielu wrogów. Nawet jeśli teraz zjednoczyli się, by dzielić gorzką nienawiść do wspólnego wroga, kto wie, czy niektórzy nie rzucą kamieniami w kogoś, kto wpadł do studni³ i nie spróbują złośliwie zdeptać rodziny Chu?

Niełatwo znaleźć ludzi godnych zaufania, ale niegodni zaufania są wszędzie.

Chu Shuanghe został ponownie zapieczętowany i został zmuszony do głębokiego snu w Jinhe. Ponieważ ta sprawa nie została wcześniej nagłośniona, oznacza to, że jest uważana za prywatną sprawę rodziny Chu.

Ton Chu Sheng był ponury. 

- Kiedy został zapieczętowany, był na średnim etapie Nasyconej Duszy, ale był w stanie zmusić matkę i ojca do tego stanu...- zrobił pauzę, po czym powiedział gorzkim tonem.- Powinien być na późnym etapie Nasyconej Duszy, aby to zrobić.

Rodzina Chu posiadała w sumie pięciu kultywujących na poziomie Nasyconej Duszy. Dwóch z nich to Chu Shuangtian i jego żona, którzy byli w środkowym stadium. Reszta była na wczesnym etapie Nasyconej Duszy. Jeśli chodzi o problem z Chu Shuangtianem, przyszłość wyglądała ponuro.

Chu Sheng wziął głęboki oddech i puścił Chu Yu. Jego twarz była uroczysta.

- Mały bracie, wielki brat błaga cię o zrobienie jednej rzeczy.

Chu Yu powiedział bezradnie: 

- Wielki bracie, powiedz mi, co ci chodzi po głowie.

Odkąd przejął oryginalne ciało Chu Yu, miał zająć się rodziną Chu. Teraz, gdy istniał zboczony wróg, którego musieli znaleźć, naturalnie nie mógł siedzieć bezczynnie.

Chu Sheng powiedział: 

- Pomóż mi poprosić o pomoc Starszego Lu.

Na tym kontynencie Lu Qingan, drugi starszy sekty Tian Yuan, był na szczycie późnego stadium Królestwa Wschodzącej Duszy. W szeregach kultywujących miecz był najsłynniejszy wśród siedmiu głównych sekt. Mówiono, że w każdej chwili może dotknąć nieśmiertelnej sfery. Jednak nie chciał wejść w szeregi nieśmiertelnych, ponieważ gdyby to zrobił, zostałby wysłany daleko za linię frontu, aby pilnować sekty jako oficer. Lu Qingan uważał, że byłoby to zbyt kłopotliwe, więc nie chciał awansować.

Dlatego Lu Qingan ma przydomek: "Niepokonany Ekspert Nasyconej Duszy".

Po raz pierwszy Chu Yu poczuł, że ten tani mistrz wcale nie był tani.

To była ważna sprawa, więc nie mogli po prostu wysłać notatki. Chu Sheng zdecydowanie przejął inicjatywę i poprosił dwóch seniorów w stadium Nasyconej Duszy, aby czekali na nich poza miastem. Następnie wszyscy udali się do obozu Sekty Tian Yuan.

Kiedy trzy osoby, które siedziały na dziedzińcu, zobaczyły nadchodzących braci Chu, każda z nich miała inną reakcję.

Trzeciemu Shidi natychmiast łzy popłynęły po policzkach.

- Da Shixiong, ahh, myślałem, że nie wrócisz. Kiedy cię nie było, Drugi Shixiong był straszny...

Xie Xi kopnął go w bok. Był jednocześnie zaskoczony i zachwycony. Wyciągnął ręce, mając zamiar iść i przytulić się do talii Chu Yu.

- Shixiong, czy chcesz wrócić i zostać tutaj? Nie ma tu wiele miejsca, więc śpij ze swoim Shidi. Rozłożyłem pościel więc zapomnij o tym co było wcześniej...

To ciężka praca, ale nawet w tym czasie Chu Sheng wciąż pamiętał o ochronie przed ogniem, strzeżeniu przed złodziejami i obronie przed tym Shidi. Zgarbił się i trzymał Chu Yu za sobą. Spojrzał na Lu Qingan.

Lu Qingan rozjaśnił sytuację, gdyż jego reakcja brzmiała: 

- Xi-er, nie będziesz musiał się dziś wymykać.

Chu Yu: 

- ...

Okazało się, że ten rodzaj potajemnego romansu został zdemaskowany od samego początku...

Chociaż wewnątrz nie wiedział czy śmiać się czy płakać, Chu Yu wciąż pamiętał o swoich manierach i szczerze ukłonił się Lu Qingan.

- Shizun, proszę pomóż swojemu uczniowi.

Chu Yu nigdy wcześniej nie prosił o nic Lu Qingan. Jednym płynnym ruchem Lu Qingan zdecydowanie odłożył miecz, który polerował i podniósł się. Gestem zwrócił się do Chu Yu. - Idź, powiedz mi podczas spaceru.

Chu Yu był nieco zaskoczony.

- Um?

Wyraz twarzy Lu Qingana był uroczysty, a jego oczy spokojne.

- Jeśli prosisz o moją pomoc, to musi to być pilna sprawa. Będziemy więc rozmawiać podczas spaceru. To pozwoli zaoszczędzić czas i wysiłek.

Chu Yu wciąż był nieco zamulony.

Był świadomy, że to musi być bardzo ważna sprawa. Jak może zapytać w taki sposób, że natychmiast zgodzi się na to, o co go prosimy?

Lu Qingan delikatnie powiedział kilka zdań do Trzeciego Shidi, nakazując mu pozostanie na dziedzińcu. Odwrócił głowę i spojrzał na Chu Yu.

- Kiedy uczeń wpadnie w kłopoty, oczywiście mistrz udzieli pomocy.

W oczach Chu Yu pojawiły się łzy.

Ten Shizun wcale nie jest tak naprawdę tani! W końcu Chu Yu osiągnął zysk!

Chu Sheng najwyraźniej chciał coś powiedzieć. Wyraz jego oczu był skomplikowany, ale nie śmiał przerwać Chu Yu.

Chu Yu wiedział, że Chu Sheng chciał go zostawić w obozie, ale nie zwrócił na to uwagi. Celowo spowolnił swoją wypowiedź tak, że zanim skończył mówić, opuścili już obóz Szczytu Yuan Chen.

Wtedy Chu Yu nagle zorientował się, że coś jest nie tak.

Dlaczego bohater dołączył do ich drużyny rajdowej, aby zabić BOSS-a?

Lu Qingan zerknął na braci z rodziny Chu, których nastroje obaj mieli dość skomplikowane. Odwrócił wzrok i powiedział łagodnie: 

- Najpierw przyjrzyjmy się miejscu, w którym zniknęli wasza matka i ojciec.

Skoro Chu Shuanghe pozwolił jednej osobie odejść, aby roznieść wieści, to z pewnością musiał zostawić tam coś do znalezienia. Może to być wskazówka lub może to być pułapka. Cokolwiek to było, muszą najpierw rzucić na to okiem.

Lu Qingan, jako kultywujący na etapie Nasyconej Duszy, był kilka razy szybszy od wszystkich pozostałych. Przez całą drogę do celu, Xie Xi wciąż ocierał się o ciało Chu Yu. Im bardziej Chu Sheng zbliżał się do tego miejsca, tym bardziej chaotyczny stawał się jego umysł, do tego stopnia, że nie zdawał sobie sprawy, że Xie Xi trzyma rękę Chu Yu tuż pod nosem Chu Shenga.

Chu Yu odwrócił się, aby stanąć twarzą w twarz z Xie Xi i zobaczył, że jego oczy były czułe i pocieszające. Intensywny smutek, który odczuwał, a który pozostał po resztkach oryginalnego Chu Yu, już dawno minął. Chociaż Chu Yu czuł się smutny, nie był tak zrozpaczony jak Chu Sheng. Widząc bohatera chcącego go pocieszyć, Chu Yu nie mógł się powstrzymać od pustego wpatrywania się.

W oczach Xie Xi nie było wątpliwości, że Chu Yu odszedł od zmysłów z żalu. Serce Xie Xi nagle zmiękło z litości. Wyszeptał: 

- Shixiong, bądź spokojny.

On nigdy nie opuści Chu Yu.

Chu Yu był niewytłumaczalnie pocieszony i zdziwiony. Pogłaskał Xie Xi po głowie.

Gdy zbliżali się do miejsca wskazanego przez mapę gwiezdną, Lu Qingan przypadkowo zerknął w dół i jego twarz nagle zesztywniała.

Przed nimi znajdowało się opustoszałe pustkowie. Wszędzie były ślady mieczy wycięte w ziemi i sproszkowany kamień. Kilka trupów, których krew już dawno wyschła, leżało spokojnie na ziemi.

Na środku stosu ciał stał samotny miecz.

Ostrze miecza jarzyło się chłodnym, zielono-niebieskim światłem świata podziemnego. Rękojeść była ozdobiona wykwintnymi i misternie wyrytymi wzorami. Cienkie ostrze miecza kołysało się delikatnie na zimnym wietrze i ujawniło słowa wyryte na mieczu - Bu Heng.⁴

Lu Qingan wpatrywał się w miecz i mimowolnie zacisnął dłonie na Yan Han.⁵ Wydawał się zaskoczony i zadowolony, ale także zły i przestraszony.

Chu Yu przestraszony paraliżem twarzy Shizuna, który został wyleczony po raz drugi zapytał: 

- Shizun, co to jest?.

Jakby nie usłyszał pytania, Lu Qingan powoli zrobił dwa kroki do przodu, jakby zamierzał wyciągnąć miecz. Wbrew sobie, oczy wszystkich zostały przyciągnięte do miecza. Na twarzach tych, którzy znali ten miecz, pojawiła się świadomość. Ludzie, którzy nie wiedzieli, co to jest, jak Chu Yu, mieli po prostu puste twarze.

Chu Yu był zdziwiony. Gdy nagle pod jego stopami zaczęło świecić białe światło.

Lu Qingan odskoczyła do tyłu.

- To formacja teleportacyjna! Odejdź od niej!

Co?

W mgnieniu oka sceneria gwałtownie się zmieniła. Kiedy już przestała się zmieniać, było ciemno.

Serce Chu Yu było pełne skomplikowanych uczuć. Zastanawiał się: Czy to tak jak wtedy w Ruinach Mauzoleum? Czy znowu został teleportowany w jakieś dziwne miejsce?

Nieśmiało wyciągnął rękę i nie zdążył jeszcze niczego dotknąć, gdy jego dłoń została mocno złapana.

Chu Yu powiedział: 

- Wielki brat?

W ciemności nie było żadnej odpowiedzi.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

1. 楚二 - dosłownie "Chu Drugi".

2. Znaczenie "osoba sławna lub bogata przyciąga krytykę".

3. Uderzyć kogoś, gdy jest już na dole.

4. Bu Heng (不衡):  niezrównoważony.

5. Yan Han (掩寒): jego miecz. Oznacza to coś w rodzaju "maskowania zimna".

← POPRZEDNI | SPIS TREŚCI | NASTĘPNY →